Όταν θέτετε στόχους, αποφύγετε αυτές τις 4 παγίδες

Θέλουμε να αλλάξουμε και θέτουμε στόχους. Αλλά αυτή μας η επιθυμία συνυπάρχει με την αναβλητικότητα. Πριν αρχίσετε να κατηγορείτε τον εαυτό σας γιατί δεν πραγματοποιείτε αυτά που σχεδιάζετε πρέπει να γνωρίζετε ότι αυτό που αισθάνεστε είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Η όποια αλλαγή στη ζωή μας, π.χ., έναρξη σπουδών, διαζύγιο, έναρξη επιχείρησης , κ.α. είναι ένα γεγονός που προκαλεί αναταράξεις σε ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο, γνωστό και άνετο. Χρειάζεται να εγκαταλείψουμε γνώριμους τρόπους συμπεριφοράς και πεποιθήσεις που βασίζαμε τη ζωή μας. Νιώθουμε άβολα να γυρίσουμε στις παλιές μας συνήθειες και ανασφαλείς να υιοθετήσουμε ένα νέο τρόπο ζωής.

Η συνύπαρξη αντιφατικών συναισθημάτων είναι απολύτως φυσιολογική αλλά πολλοί άνθρωποι σε αυτό το στάδιο πέφτουν σε μια (ή και όλες) από τις παγίδες που παραθέτω εδώ, χάνοντας το κουράγιο τους να δημιουργήσουν τη ζωή που θέλουν.

Πάμε να δούμε τις 4 παγίδες και τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να τις αποφύγουμε.

 

Παγίδα 1η: Αναζητώ την απόλυτη βεβαιότητα

Μια από τις πιο συχνές παγίδες είναι η πίστη ότι με τη στοχοθεσία μπορούμε να ελέγξουμε το μέλλον και την αβεβαιότητα. Έτσι, πιστεύω πως πρέπει να εξεταστεί κάθε πτυχή ενός θέματος διεξοδικά μέχρι να είμαι σίγουρος ότι δεν έχω αφήσει τίποτα στην τύχη και έχω τον πλήρη έλεγχο. Μέσα από αυτήν τη συμπεριφορά μου ελπίζω πως θα λύσω το πρόβλημα με απόλυτη ακρίβεια και χωρίς εκπλήξεις. Έτσι όμως, αντικαθιστώ τη δράση με την ανησυχία καθώς αναζητώ από ειδικό σε ειδικό και από βιβλίο σε βιβλίο την τέλεια λύση. Η αλήθεια είναι πως πίσω από την ανάγκη για βεβαιότητα κρύβεται ο δισταγμός να πάρω απόφαση.

 

Παγίδα 2η: Περιμένω την κατάλληλη στιγμή

Άλλη μια παγίδα είναι ότι κάποια μέρα, κάπως, θα υπάρξει εκείνη η στιγμή που θα είναι κατάλληλη για να ξεκινήσουμε. Έτσι, καθυστερώ να κάνω κάτι για ό,τι με απασχολεί και παράλληλα αναλύω, μιλάω, διαβάζω βιβλία αυτοβοήθειας, πάω σε ειδικούς, αναζητώ συμβουλές με την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει. Πιστεύω πως θα έρθει εκείνη η κατάλληλη στιγμή, ο κατάλληλος χρόνος, όταν θα είμαι έτοιμη, όταν θα έχω αυτοπεποίθηση, όταν οι άλλοι θα αλλάξουν, όταν… Η κατάλληλη στιγμή δεν έρχεται ποτέ.

 

Παγίδα 3η: Εύχομαι να αλλάξουν οι συνθήκες

Η πιο κοινή από όλες παγίδα: να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε και να πετυχαίνουμε διαφορετικά αποτελέσματα. Σας ακούγονται γνώριμες οι εκφράσεις:

– Μακάρι να έτρωγα όσο ήθελα και να μην πάχαινα.

– Αχ, τι καλά που θα ήταν να έπαιρνε μετάθεση ο προϊστάμενος μου και να μην πρέπει να του μιλάω κάθε μέρα.

– Μακάρι να μπορούσα να εργάζομαι περισσότερο και να μην ασχολούμαι με το διάβασμα των παιδιών.

Παρόμοιες εκφράσεις δείχνουν πως επαναπαυόμαστε στις ευχές επειδή δεν επιθυμούμε να εργαστούμε για να πετύχουμε κάτι.

Οι συνέπειες και το κόστος μιας απόφασης μπορεί να με αποθαρρύνουν. Θέλω να μην αφήσω την άνεση της γνώριμής μου κατάστασης -έστω και αν είναι δυσάρεστη- και παράλληλα να έχω τα οφέλη μιας ευνοϊκότερης κατάστασης. Εύχομαι, λοιπόν, να αλλάξουν οι συνθήκες, αναζητώ μαγικές και γρήγορες λύσεις -ενίοτε και σε πηγές αμφιβόλου ποιότητας και επαγγελματισμού. Οι ευχές δεν πιάνουν, οι συνθήκες δεν αλλάζουν και η απογοήτευση ακολουθεί.

 

Παγίδα 4η: Προχωρώ στην υλοποίηση πριν τον σχεδιασμό

Η χειρότερη και πιο συχνή παγίδα! Υποκύπτω σε εξωτερικές πιέσεις, εκβιασμούς και απαιτήσεις πριν αναζητήσω το δικό μου εσωτερικό κίνητρο. Παίρνω αποφάσεις για αλλαγή σε σημαδιακές ημέρες όπως γενέθλια, μέση ηλικία, πρωτοχρονιά, μετά το Πάσχα, τώρα που έρχεται το καλοκαίρι, επειδή το είπε ο/η σύζυγος, το είπε το περιοδικό, το διάβασα κ.α. Όταν νιώσω πως δεν γίνομαι αποδεκτή/-ός, βιάζομαι να αλλάξω για να αγαπηθώ και να αρέσω. Δυστυχώς, ο ενθουσιασμός για το νέο ξεκίνημα ξεφουσκώνει απότομα -μόλις περάσει και η εξωτερική πίεση. Ο στόχος δεν επιτυγχάνεται και καταλήγω στην αυτομομφή και την απογοήτευση.

 

 

Στον αγώνα της ζωής, όποιος κι αν είναι ο στόχος σου, να κρατάς τα μάτια σου στον λουκουμά κι όχι στην τρύπα.

Όσκαρ Ουάιλντ

 

Οι 4 αυτές παγίδες μας αποτρέπουν από το να πάρουμε αποφάσεις. Αν θέλω να μην παραλύσω από την αδράνεια, αναγνωρίζω ότι πριν προχωρήσω στην αλλαγή που θέλω χρειάζεται να υπάρξει μια περίοδος όπου θα υπάρξει επίγνωση της κατάστασής μου. Δηλαδή θα δώσω στον εαυτό μου το χρονικό περιθώριο να σχεδιάσω, να σκεφτώ, να αναζητήσω τον δικό μου σκοπό και να πάρω αποφάσεις.

 

Σκέφτομαι το “γιατί” πριν αρχίσω να υλοποιώ

Σκέφτομαι σημαίνει απαντώ στην ερώτηση “γιατί κάνω_________”, (π.χ., γιατί θυμώνω; γιατί καπνίζω; γιατί τρώω μη-θρεπτικές τροφές; γιατί θέλω να χωρίσω;) Οι ερωτήσεις αυτές με βοηθάνε να προσδιορίσω τις αιτίες της συμπεριφοράς μου και τι απολαμβάνω από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Έπειτα απαντώ και στην ερώτηση “γιατί θέλω να αλλάξω;”. Η απάντηση καλό θα είναι να βασίζεται στις αξίες μου, δηλαδή με ποιόν τρόπο θέλω να ζω (π.χ., επειδή θέλω να αποκτήσω ξανά ενέργεια, επειδή θέλω να ζήσω χωρίς εξαρτήσεις, επειδή θέλω να φροντίζω το σώμα μου, κ.α.)

 

Δημιουργώ μια καινούρια, επιθυμητή εικόνα του εαυτού μου

Όταν δεν ξέρω που θέλω να πάω, δεν ξέρω και πώς να φτάσω εκεί. Δημιουργώ, λοιπόν, την εικόνα του εαυτού μου που θέλω -προσοχή, όχι αυτήν που θέλουν άλλοι, αλλά αυτή που θέλω εγώ για εμένα. Πώς θέλω να είμαι; Πώς θέλω να νιώθω; Πώς θέλω να ζήσω; Πώς θέλω να δω τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους; Πόση ικανοποίηση και ευχαρίστηση θα έχω όταν θα τα καταφέρω; Τί θα σταματήσω να κάνω όταν θα τα καταφέρω;

 

Παίρνω αποφάσεις

Οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται αφού νιώθουμε πώς έχουμε εξετάσει τις συνέπειες της αλλαγής που θέλουμε. Ποιές θα είναι οι συνέπειες για εμένα, αν αλλάξω συμπεριφορά; Αν δεν αλλάξω; Ποιές θα είναι οι συνέπειες για το περιβάλλον μου (π.χ., οικογένεια, εργασία), αν αλλάξω συμπεριφορά; Αν δεν αλλάξω; Εξετάζω τις θετικές και αρνητικές συνέπειες. Αν εξακολουθώ να εντοπίζω περισσότερα θετικά στο να μην αλλάξω, τότε δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για αποφάσεις ή πράξεις. Χρειάζεται να αναγνωρίσω στον εαυτό μου πώς δεν βρίσκομαι ακόμα στο στάδιο να προχωρήσω στην αλλαγή. Πώς χρειάζομαι κάποιο χρόνο ακόμα. Δεν κάνω επιπόλαια, βιαστικά βήματα. Αναζητώ το εσωτερικό μου κίνητρο -ίσως με κάποια βοήθεια ενός coach.

 

Συμπέρασμα

Γνωρίζοντας αυτές τις παγίδες μπορούμε να τις αποφύγουμε και να σταματήσουμε να κατηγορούμε τον εαυτό μας επειδή βρισκόμαστε στο στάδιο της επίγνωσης. Μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας με κατανόηση στην πορεία του να πραγματοποιήσει στόχους και αλλαγές και να αγαπήσουμε τη διαδρομή και τις προσπάθειές μας.

ΥΓ: Εάν χρειάζεστε βοήθεια για να ανακαλύψετε το εσωτερικό σας δυναμικό, να ανακαλύψετε ποιοι είστε, τον σκοπό σας στη ζωή και ποιές αρχές και αξίες σάς καθοδηγούν, το coaching  πρόγραμμα αυτογνωσίας 1:1, το οποίο δημιουργήθηκε με σκοπό να σάς βοηθήσει ώστε επιτέλους να νιώσετε πλήρεις και ικανοποιημένοι από τη ζωή σας.

Γνωρίζετε τί coaching υπηρεσίες προσφέρω; Μπορείτε να τις δείτε εδώ.

Μην ξεχάσετε να εγγραφείτε στο newsletter και να με ακολουθήσετε σε Facebook και Instagram.

Visited 118 times, 1 visit(s) today